GÜVEN VEREN BİR OMUZ

Küçüklükten beri elimin tutulmasından hiç hoşlanmazdım.
Kendimi koruyabileceğime inanır ellerimin serbest olmasının rahatlığına aşıktım.
Tek bir kişi elimi tutmak için uzattığında geri çeviremezdim.
Babam ne zaman elimi tutmak istese izin verirdim.
Küçücük ellerimin onun avuçlarında kaybolmasını izler,
Duyduğum huzuru hiç bir şeye değişmezdim.
Babamın elleri yaşlanmışçasına buruşuk ve emek doluydu.
Babamın ellerinde kendimi gördüm.
Beni büyütüşünü, kucaklayışını,
Yerden defalarca kez de olsa kaldırışını...
Ağladığımda ilk baba derdim.
Bilirdim ne olursa olsun koşup geleceğini.
Ben hiç zorluk çekmezdim onun yanında.
Zorluk nedir bilmezdim.
Ağlamalarım bile mutluluk dolu olurdu.
Aslında göz yaşlarım sadece babamın sevgisi için akardı.
Şimdi özlemi için akıyor.
Artık ağlayışlarımda babamı bulamayacağımı biliyorum.
Yerden tek başına kalkmak zorunda olduğumu da.
Yanıma kimsenin onun gibi koşup gelmeyeceğini de.
Hıçkırarak ağlıyorum.
Artık utanmadan ağlıyorum.
Babamın yokluğuna, başımı dayayacak bir omuzum olmayışına ağlıyorum.
Artık bende güçsüzüm.
Belki de hep öyleydim.
Hiç ayakta duramadım.
Ama duruyormuş gibi göründüm.
Ben aslında hep tektim.
Babamın bir gün gideceğini ilk 7 yaşında anladım.
11 yaşına adım attığımın ilk günlerinde de gidişini izledim. 
Arkasından sadece baktım.
O gün hiç olmadığı kadar çok ağladım.
Geri gelsin diye ağladım.
Yere düşmüş gibi yaptım.
Canımı acıttım gelip beni kurtarsın diye.
Ama gelmedi.
Şimdi 17 yaşındayım.
6 yıldır yere düşüyorum, ağlıyorum, yalnız kalıyorum.
Sadece babam gelsin diye.
Kalk kızım artık ağlama ben burdayım desin diye.
Ama kimse gelmiyor.
Ben hep tek kalıyorum.
Kimse anlamıyor.
Ellerim artık hep tek.
Korktuğum zamanda kendi elimi tutuyorum.
Avuçlarım artık senin avuçların kadar büyük baba.
Yoksa ellerim büyüdü diye mi artık elimi tutmuyorsun?
Evet büyüdüm. 
Ama hala senin küçük kızınım.
Hani hep kendimi koruyabilirim derdim ya.
Ben ilk kez bu kadar çaresizim baba.
İlk kez kendimi koruyamıyorum ve düştüğüm yerden kalkamıyorum.
Ben ilk kez birinin senin gibi benim ellerimi tutmasını istiyorum.
Birisine sana güvendiğim gibi güvenmek istiyorum.
Karşıma bir sen daha çıkmayacağını bile bile oturup hala ağlıyorum.
Göz yaşlarımın bittiği gün geleceğini söylediler.
Uğraşıyorum baba.
Bir damla daha yaş akmaması için uğraşıyorum.
Geleceğin güne kavuşmak için uğraşıyorum.
Eğer gelmeyeceksen söyle.
İlk intihar durağında ben uğrayayım yanına.
Bir kez görsem, ellerini bir kez tutup sıkıca sarılsam yeter.
Bana ne yapmam gerektiğini bir kez daha söylesen yeter...