4 Eylül 2014 Perşembe

Bir Parça Hüzün

Soruyorum kendime neden bu kadar çok okuyorum
Okumak istiyorum ya da nerden geliyor bu okumak alışkanlığı ailende kimse okumazken… 
Önceden bir cevap bulamazdım artık biliyorum. 
Okuyorum çünkü günün yorgunluğunu kırgınlığını kitaplarla atıyorum. 
Okuyorum çünkü kitapların beni yalnız bırakmayacağını biliyorum. 
Okuyorum çünkü zamanı ancak böyle değerli kılabiliyorum. 
Dinleniyorum. 
Gerçek manada kitapların beni dinlediğini biliyorum. 
Herkes hep der ki çok yüksek sesle konuşuyorsun, biraz daha sakin konuş. 

Ben de derim ki yapı meselesi. 
Artık onun da cevabını biliyorum. 
Duyulmama korkusuyla bağırıyorum. 
Sanıyorum ki ne kadar yüksek sesle konuşursam o kadar duyarlar beni. 
O kadar iyi anlarlar. 
Öyle değilmiş daha iyi anladım. 
Şimdi daha çok okumak istiyorum. 
Daha çok anlamak istiyorum anlaşılmaktan ziyade. 
Bugün hem kendim hem de sesi çıkmayanlar için okuyacağım. 
Konuşan ama aslında duyulmayanlar için. 
Anlaşıldığını sanan ama aslında anlaşılmayanlar için. 
Biraz da dayanabilmek için
Hem insanlara hem yeryüzüne…