Çoktan Unuturdum Ben Seni De...

Yağmurlu bir sabaha uyanmış olmanın hüznüyle oturuyorum öylece. Oturduğum yer pek hüzünlü olmayı gerektirmese de, bir evin salonunda L koltuğun tam köşesinde ve kadın programları karşısında. Anlamsızca ekranı izlemek içimi rahatlatıyor. Daha da huzurlu olmamı sağlıyor. Kimin ne söylediğini dinlemek zorunda değilim, orda ne olduğuyla ilgilenmek zorunda da. Sadece mal gibi oturmam dünyanın tüm düzenini sağlamama yetiyormuş gibi. Sanki yaratılış amacım buymuş gibi.

Zamanı öldürmek tam olarak böyle yapılır diyorum dışımdan, içimde aslında zamanın beni gittikçe nasıl öldürdüğünü bilerek. Karmaşık cümleler kuruyorum kendime. Anlaması zor olsun diye. Bir anlam da aramıyorum artık ne hayatta ne insanlarda ne yaşananlarda. Her şeyden vazgeçmiş ve boşvermiş olmak bunu gerektirir çünkü biliyorum.

Seninle tanıştığımız o gün de yağmurluydu hava. Üşüyordum ve üzerindeki siyah kabanını bugün bile unutamıyorum. Sen gülüyordun ve sen gülerken sanki dünyada eksik olan ne varsa o an yerine oturuyordu. Benim olmanı istiyordum içten içe hiç olmayacağını bildiğim halde. Sonra bir gün benim oldun. Hayatta en çok buna inanamadım. Hayatta en çok bundan korktum. Bu kadar çok istediğim bir şeye bugün sahip olup ya yarın kaybedersem diye. Bugün o korktuğum yerdeyim işte.

Seni nasıl kaybettim hala bilmiyorum. Belki de biliyorumdur ama işime gelmiyordur çünkü benim huyumdur kaldıramayacağım yüklerin altından sıyrılıp kaçmak, ertelemek, zamanı gelince düşünürüz demek. Şimdi zamanı geldiğini bile bile hala kaçmaya çalışıyorum ve sırf bu yüzden bitmiyor. Sırf bu yüzden hala baktığım her yerde seni görüyor, aldığım her kokuda seni arıyor, insanların her hareketinden seni çıkarıyorum. 

Son zamanlarda bir de seni cümlelerimden çıkardım. 
Aklıma geldiğin anda sus diyorum
Sus o dilin lal olsun gerekirse söyleme
Adını bir kez daha söyleme
Söyledikçe canlanıyor bir kez daha
Bir kez daha dirilip tam karşıma dikiliyorsun
Sus diyorum
Sus
İçinin acısı içinde kalsın
Bugüne kadar içinde kalan her şey gibi
O da kalsın
Gitmesin bir yere

Bir Adam Bir Kadın

Adam kadının ellerini tutuyordu. 

Hani yani şimdi gitmesen olmaz mı der gibi bakıyor. 

Ama gitmemesi içinde hiçbir şey yapmıyordu. 
Ellerini tutup gitme demek bile yetmiyordu artık.

Zaman onları tüketmişti onlar farkında olmadan. 

Kadın sanki hiç canı yanmıyor, sanki bu aşk biterken hiçbir şeyi önemsemiyormuş gibi saçma sapan cümleler kuruyordu. 

Henüz hiçbir şeyin farkında olmadan. 

Adam biliyordu. 

Giderse çok canı yanacaktı ama durdurmuyordu. 

Artık yorulmuş bir şeyler için çabalamaktan oldukça bıkmıştı. 

Kadın her şey yine eskiden olduğu gibi olacak nasılsa sanıyor, yoluna devam etmenin peşinde koşuyordu. 

Adam kendini hep güçsüz hissetmişti. 

Ona göre kadın olmazsa yaşayamazdı. 

Ama o olmazsa kadın yaşayabilirdi gibi. 

Sanki kadın giderse adam nefes alamaz ama adamın gitmesi kadın için hiçbir şey ifade etmezmiş gibiydi. 

Tam tersi oldu. 

Kadın gitti. 

Adam ayağa kalktı dimdik yoluna devam etti. 

Kadın düştüğü yerden kalkamadı. 

Aslında güçlü olan adamdı. 

Kadın adam sayesinde bu kadar güçlü hissediyordu. 

Onun varlığı kadına güç veriyordu. 

Kadın bunu adamı kaybetmeden anlamadı. 

Adam gittiğindeyse artık her şey için çok geçti. 

Kadın çok sevmesine rağmen sevmiyorum sandı

Adam çok sevmemesine rağmen çok seviyorum sandı

Her şey tam tersi gibiydi

Olmaması gereken yerlerde

Zamanlarda

Ve anlamlarda

İkisi de bu durumun farkında değildi

Birbirleri olmadan yapamıyor

Fakat bir aradayken de birçok şey yolunda gitmiyordu

Bir gömleğin en baştan yanlış iliklenen düğmeleri gibiydiler

Sonuna gelmeden hiçbir şey anlayamadılar.

Kadın adam olmadan ne yapacağını bilemiyor

Buna rağmen her fırsatta adamdan uzaklaşıyordu.

Kadın sevgi nedir bilmiyordu

Daha önce hiç bu kadar çok sevilmediği için

Ne yapması gerektiğini tam olarak bilemiyordu

Adam sevgi nedir biliyordu

Kadını anlayamıyordu.

Farklı hayat tecrübeleri

Farklı yaşam şartları...

Öyle güzel anılar paylaştı ki adamla kadın

Birlikte büyüyüp

Birlikte ağlayıp

Birlikte güldüler

Birbirlerine hem arkadaş hem dost hem sevgili oldular

Şimdi kadın, geçmişle şu an arasında hapsolmuş geleceğine bakamayan bir zavallı gibi yaşarken; adam yeni hayatında attığı sağlam adımlarla etrafına gülümsemeye, başkalarının güç kaynağı olmaya devam ediyordu.

Bu koskoca dünyanın ufacık bir köşesinde yaşanan tüm bu olaylar
Ve hatta her gün bir yenisi yaşanan tüm bu anların
Hiçbirisi hiç kimsenin umrunda değildi
Yaşandı ve bitti!

Paradoks

Hatırlayamıyorum
Artık birçok şeyi anımsayamıyorum gerçekten
Özellikle yüzünü anımsayamıyor olmak
Sesini yeniden duyamıyor olmak
Öyle çok canımı yakıyor ki
Eskiden bazı anılarımızdan çocukluğumdan bahsederdim
Gülerek anlatırdım her şeyi
Şimdi insanlara yine bir şeyler anlatıyorum ancak
Hatırlayamıyorum
Sanki ben uyduruyormuşum gibi
Sanki onlar hiç yaşanmamış da bir filmin aklımda kalan yarım yamalak sahneleriymiş gibi
Sanki hiç olmamışsın gibi

Hissedemiyorum
Bende bıraktığın izleri
Sana ne kadar benziyordum
Hangi hareketlerimi senden aldım
Bende en çok neyi severdin
Ben senin yaptığın hangi harekete kızardım
Hatırlayamıyorum
Ve gün geçtikçe biraz daha unutuyorum
Hayatta bundan daha kahredici bir şey olabilir mi bilmiyorum
Elimde sana dair hiçbir canlı hatıra yok
Unutmamak için çırpındığım her dakika beynim başka bir silüet koyuyor yerine
Beynimle oyun oynamaktan sıkıldım
Tek istediğim bir kez daha sarılabilmek
Sanki o zaman her şeyi hatırlamışım gibi
Sanki o zaman yeniden çocuk olacakmışım gibi

Çok zorlanıyorum gerçekten
Her bir darbede her bir hatamda seni daha çok arıyorum
Sana daha çok ihtiyaç duyuyorum
Bu nereye kadar böyle devam edecek bilemiyorum

Kokun vardı elimde kalan bir tek
Küçücük bir parfüm şişesi
Çok mu severdin o kokuyu 
Yoksa öylesine mi denk gelip almıştın bilemiyorum
Ben elimde kalan o son hatıranı da yok ettim
Kendi ellerimle
Kendi aptallığımla
Kendi öfkemle
Ne zaman kaldırıp kapağını koklasam
Sanki sen gelirdin yanıma
Hemen baş ucumda dururdun
Sana sarılmış gibi olurdum
İçim böyle yanar gibi olurdu ama bir garip de olurdu
Hem çok acı çekip hem de buna katlanarak mutlu olmak neymiş o zaman anlamıştım ben
Şimdi tarif edemiyorum
Ve artık öyle hissedemiyorum da

Unutuyorum artık
Unutmamam gereken ne varsa hepsini unutup
Unutmak istediklerimi unutamıyorum
Hayatımın paradoksu sanırım bu
Seni değil O'nu unutmam gerekiyordu
Yapamıyorum
İkisini de yapamıyorum

Anne Ben Böyleyim

Büyük bir ailenin küçük bir kısmında büyüdüm ben. Annemle aramızda neredeyse bir çağ farkı var. Kafa yapılarımız uyuşmaz, birbirimizi çok anladığımız söylenemez ancak şu dünyada ondan daha çok sevdiğim kimse yok.

Biliyorum her zaman arkamda, ne yaparsam bana güvenir, inanır.

Bir de o çevre faktörü olmasa...

Gerçekten artık çok sıkıldım bu durumdan

İnsanlar ne der diye yaşamaktan, o bunu yanlış anlar mı diye hareketlerimi kontrol etmekten.

Çoğunlukla bunu umursayan kişi ben olmam, annem için yaparım

Aman dikkat et kızım geç kalma sonra akrabalar ne der,

Kızım bu kim şimdi millet yanlış anlayacak

Kızım bu fotoğraf ne şimdi ben soranlara ne derim

Kızım nereye derlerse ben ne diyeceğim

Yavrum bak böyle yapma sonra bana yükleniyorlar, üzülüyorum...

Ben de üzülüyorum anne sen görmüyorsun ama

İnsanlardan banane

Benden insanlara ne

Kimi ne ilgilendiriyor bugün ne yaptım, kimleydim, nerdeydim, kaçta geldim.

Ben kendim için yaşıyorum bırak onlar ne der diye düşünmeyi

Bırakın artık bu düşünceleri...

Anlatamıyorum ve anlatamadıkça daha çok kinleniyorum

Benim çocuğum böyle olmayacak diyorum her günün akşamı

Ben kendi çocuğumu böyle büyütmeyeceğim

Böyle bir ortamda yetiştirmeyeceğim

Kendi kendimi büyütüp

Hem abi hem baba hem kardeş oldum kendi kendime

Çok şükür bir yanlışa da düşmedim

Karşı komşumuzun ne dediği umrumda bile değil

Ne düşüneceği de

Akrabalarımın da

Arkadaşlarımın da

Onun da

Senin de

Hepinizin...

Anne benim için önemli olan sensin, benim

İnsanlar ne der diye yaşayacak bir insan değilim ben hiçbir zaman böyle olmadım, olmayacağım

Kendi kendimi önemsediğim için

Kendi düşüncelerime değer verdiğim için

İnsan gibi yaşamaya çalıştığım için

Kendi kapımın önündekiler dışında hiçbir şeyle ilgilenmediğim için

İster asi deyin ister saygısız

Umrumda bile değil

Hep böyleydim böyle olmaya da devam edeceğim

Bir yanlış varsa bunu kendim düzeltebilirim

Siz ne dersiniz diye sizin doğrularınızla yaşamayacağım

Zor mu evet zor

Yoruldum mu evet yoruldum

Ama bu durum değişmeyecek

Bilin istedim