Bir Bakar Mısınız Bayım?

Hala acıyor kırılan yerleri kalbimin...

Zaman geçtiği zaman geçmeyeceğini öğrenecek kadar çok büyüdüm. Etrafımı gözlemlemeyi öğrendim. Zamanla insanların nasıl değiştiğini gördüm. Zamanın bizi nasıl yendiğini.
Bir de seni...

Anlatmalıyım. İçimde biriken her şeyden bahsetmeliyim. Ama kime? 
Kendimle mi yarışıyorum seninle mi?
Zamana mı küskünüm sana mı?
Acılarımın ilacı sen misin yoksa ben mi öyle olsun istiyorum.
Pişman mıyım? Pişman mısın?

Sorularımla senin hala bıraktığın yerdeyim. Görüyor musun beni? Sahi bazen merak ediyor musun? Ben seni her an düşünüyorum. Hala attığım her adımı sana göre ayarlıyorum. Zaman bizi yendi ancak bendeki seni henüz yenemedi. 

İnanmalıydım sana ve inandım. Hiç kimseye olmadığı kadar çok hem de. Teslim ettim kendimi. Bilmediğin ne çok şey vardı halbuki. Bilmek istedin mi? Durmadan anlatmak istedim oysaki ben. Sonra fark ettim ki dinlemiyorsun, duymuyorsun sesimi. Sustum ben de. Kimseye olmadığı kadar çok sustum sana delicesine anlatmak isterken. 

Denedim bitirmeyi.
Unutmayı.
Zamana bırakmayı.
Sensizleştim.
Sensizleştikçe sessizleştim.
Sessizleştikçe sevgisizleştim.

İçimde bıraktığın boşlukla öylece bekliyorum.
Beklemek en büyük cezaydı bana verdiğin.
Ki hiç sevmezken beklemeyi.
Sevdim.
Ucunda sen olduğunu bildiğimden sevdim.
Zaten sana dair neyi sevmedim ki?

Bir yanım eksik.
Görüyorsun ya hep yarımım.
Gelip tamamlamak istersen diyorum buradayım.
Yokluğunda yarım kalan masalı geldiğinde yine tamamlarız.
Biliyorsun işte.
Konu senken imkansız görünmüyor hiçbir şey.
Bayım; 
Yeniden sevebilir miyiz bu kırık kalplerle?

Bugünden Kopanlar

Hayat her zaman beklentilerinizi karşılamaz önce bu konu da bir anlaşalım.

İnsanlar böyle yüzleri gülerek uyanıyor filmlerde, sevinçle pencereye koşup doğan güneşe gülümsüyorlar, hafif bir rüzgar esiyor sonra gıdıklanır gibi hoşlarına da gidiyor falan filan. Eee nerde bunun gerçek hayattaki karşılığı? Mutlu uyandığım o kadar az sabah hatırlıyorum ki. Saysam bir listeye sığarlar. Hayatım şu son dönemi somurtmakla yahut birilerinin yaptığı aptalca şeylere canımı sıkmakla geçiyor. Halbuki oldukça fazla gülen bir insanım, mutlu insanları severim. Somurtan insanlardan hep uzak durmaya çalıştım çünkü enerjimi düşürdüklerine inanırım. Ancak nedense ben şu son günlerde oldukça fazla mutsuz dolaşıyorum. Boş ya bomboş geliyor birçok şey. Okuyarak vaktimi geçiriyorum farklı dünyaların içine girebilmek için o da bir süre sonra etkisini kaybediyor. 

Mutlu aşk falan yalan hikaye bence. İlk başlarda bu canım cicim ayları var. Sonra her şey senin karşındakine ne kadar tahammül edebildiğine bağlı. Eğer sabırsız bir insansan, tahammülün yoksa artık ipler kopuyor. Sonra ne yaparsan yap açılan yaraları kapatmak mümkün olmuyor.

Nefes almaya ihtiyaç duyuyorum bazen. Duvarların üstüme geldiğini, insanların boş işler peşinde koştuğunu ve beni daralttığını hissettiğim her zaman kaçtım. Evet kaçmak korkaklık gibi bir şey belki ama gururla söylüyorum kaçtım. Girilmesi baştan saçma olan bir savaş için kalamazdım. Sizi anlamayacak insanlarla vakit kaybetmeyin, onlara bir şeyler anlatmak için uğraşmayın çünkü anlamazlar. Hele ki kendi bildiğini tekrarlayıp duran papağanlarla bu tarz tartışmalara maruz kalıyorsanız kaçabildiğiniz en uzak yere gidin. Sizi yorarlar, canınızı bile çıkarırlar. Beni çok yordular. Bu sebeple artık kaçmak bana korkaklık gibi gelmiyor. Aksine şimdiye kadar gösterdiğim cesaretimin sonucunda bu, kendime verdiğim bir ödülmüş gibi.

Böyle zamanlarda konuşacak birini bulamamakta kötü. Kime ne anlatacaksın. Şahsen ben artık kimseyle konuşmak istemiyorum, kimseye derdimi anlatmak istemiyorum. Yarın bir gün, kuyruk acısıyla kimin size ne zararlar vereceğini bilemezsiniz. Kimse hakkınızda fazla şey öğrenmemeli bence. Ben bununda zararını çok çektim.

Sanırım şu hayatta en sevdiğim/sevmediğim yönüm unutmak. Evet öyle unutkan bir insanım ki artık bunun bir sınırı yok. Kitap okumak için ayağa kalkarım hangi kitabı alacağımı unuturum. Arkadaşıma buluşmak için söz veririm, gününü saatini unuturum. Bilgisayarı açarım bir işimi yapmak için o işin ne olduğunu unuturum, yemek yemeyi unuturum bla bla bla... Daha bir sürü şey. Fakat bazen de unutamadığım oluyor. İnsanları, anıları, yüzleri, yaptıklarını. Unutamamak insanlara verilmiş en büyük ceza bana kalırsa. Düşünsenize, aklınız çıkıyor ama onlar çıkmıyor aklınızdan. Bugüne kadar unuttuğum şeylerin cezasını pek çektim diyemem ancak unutamadığım şeylerin acısını hala çekiyorum. 

Bazen canın sağ olsun diyebilme cesaretini göstermek gerekir. Sevgi her şeyin üstesinden gelmez belki ama üstünü örtebilmelidir. 

BU DA BENDEN OLSUN

Zamansızlık

Bir zamansızlığın içinde buldum seni farkında mısın? Sen varken etrafımdaki hiçbir şeyi görmüyor gözüm. Sen varken hayat duruyor diğerleri için. Sadece sen oluyorsun. Sadece sen varsın bu dünyada. Ve evren senin önünde eğilip kalıyor. Farkında mısın?

Daha önce birileri de böyle senin gibi sevilmiş midir dersin? Birileri yanındayken dahi seni böyle özlemiş midir? Bu kadar sonsuz bu kadar büyülü olduğuna inanmışlar mıdır? Söylesene böylesine zamanı durdurmaya nasıl yetiyor gücün? 

Ben seninle var oldum, seninle tamamlandım, seninle bir bütünüm ve vakti geldiğinde seninle yok olacağım. Biliyorsun bir kere sana karıştım ayrılmanın mümkünü yoktur. Ki zaten gitsen bile hep benimle olacaksın. Ruhuna mühürlenmiş yüreğim. Hiç kaybeder mi bu kalp senin izini?

Kıskançlığı yeniden yazıyorum ben seninle sevdiğim görmüyor musun? Hayatındaki bir saniyeni dahi bir başkasıyla geçirdiğinde ben çıldırıyorum. Çünkü sen bana ait olmalısın her şeyinle. Yalnızca ben. Hayatın, kalbin, aklın, ruhun, bedenin ve en önemlisi kokun sadece benim olmalı. Çünkü biliyorsun bir başka ihtimalde dünyayı yerinden oynatabileceğimi. 

Neredeydin şimdiye kadar diye sormayacağım sana. Bunca yalnızlığımın acısını çıkarmayacağım senden. Sorsan hatırlamıyorum senden öncesini bile. Adınla sesleniyorken hayatımdaki herkese ve duyduğum her ses senin sesinmiş gibi, gördüğüm her yüz senmişsin gibi oluyorken nasıl kıyabilirim ki böyle sevdiğime.

Boşverdim ben öncesini sonrasını. Şu anıma bakıyorum yalnızca seninle. Çünkü sen varsan her şey tamam. Çünkü sen varsan her şey çok daha kolay. Sen varsan hayat daha çekilebilir bir hal alıyor. Duyduğum şarkıların bile melodisi daha bir güzel geliyor seninle. Tek istediğim kal şu an olduğun yerde. Hiçbir yere gitme. Çünkü gidersen paramparça olacağım. Çünkü gidersen nefes almam biraz daha zorlaşacak. Gitme. 

Zamansızlığınla geldin. Her şeyimi alıp çekip gitme.

Hem Biliyorum Hem Bilmiyorum

Hemen şu an anlatsın birileri bana

Anlayamadığım ne varsa anlatsınlar

Benim olmayanlar neredeler bulsunlar

Ve kim onları benden almışsa hepsini vursunlar

Gidenlere de bir zahmet sorsunlar

Hiç geriye dönüp bakmışlar mı?

Arkada kalanlar hiç koymamış mı?

İç sızlatacak ne kadar cümlem varsa

Hepsini sakladım senden sonra

Kalanlarla gelenleri karıştırmamak adına

Koyuyorum seni kalbimin en ücra noktasına

Ve sen unut artık bana dair ne varsa

Daha kolay olur belki,

Arkandan söverken geçmişi unutmak.

Gözlerini bir çırpıda kalbimden çıkarıp atmak.

Sahi o gözlerin var ya...

Gözlerin işte canım,

Kimse gibi bakmayan gözlerin

Canımı böylesine yakan gözlerin

Peki şimdi hangi kahpenin vücudunda izlerin?

Geçmişimde ne kadar sen varsa

Ne kadar senli cümlem varsa

Hepsini tek bir seferde yakarım.

Kolayda olmaz öyle sandığın kadar

Geçmiş bu...

Her duvara, her dokunuşa sinmiş geçmiş

Üzerinden geçilmiş kalplerin cehennemi gibiymiş ellerin

Bilemedim.

Kalbimi en hevesli aşığın olarak ben teslim ettim

Bir daha benim olmayacaksın öylesine

Ve ben sende böylesine deli kalmayacağım

Her şey bitip giderken

Arkadan çaresizce durup ben izlerken

Mesela bazen de hıçkırıklara boğulurken

Sen anlamazdan gelip dönüp gitmeye devam edeceksin.

Biliyorum işte.

Dün gibi, adım gibi, sen gibi

Sana dair ne varsa biliyorum.

Aşk, Alkol, Kan Yani Sen

Uyuyorum günlerce

Bazen uyanmayı unutuyorum.

Yaşamayı unuttuğum gibi.

Geçti sanıyorum,

Bak işte bitti diyorum.

Gözlerimi açar açmaz mı yakar ciğerime dolan nefes

İstemiyorum artık

Bana bıraktığın nefes alışlarımı da istemiyorum.

Tekrar verdiğimde teninde son bulmayacaklarsa

Yakın beni

Nefesimi alın, an be an

Durun dersem zincirlere vurun 

Bir daha yakın.

Kokun bu kadar yakınken benim değilse.

Boşver istemiyorum...

Alkolü bulandan Allah bin kere razı olsun.

Bu kafayı başka türlü dağıtsaydım kan çıkardı

Çok kan.

Çok ölüm çıkardı bu evden mesela

Sabahın ışıklarında duvarlarda kan ışıldardı

Odam sigara değil kan kokardı.

Ve sen gitmeseydin eğer

Yani hala benim olsaydın

Mesela kokun hala tenime işleseydi

Üşüdüğümde kat kat polar giymek zorunda kalmasaydım mesela

Her cümlem hala seninle başlasaydı

Midemdeki o ufak sancının nedeni sen olsaydın

Sen işte

Allah'ın belası sen

Başımın belası

Gönlümün tek derdi sen olsaydın

O zaman bu Allah'ın belası yazıları yazmazdım.

Bu kanıma işleyen şarkıları dinlemezdim.

Sezeni de bu kadar sevmezdim

Ve alkolü de.

İyi bir ailem bile olurdu belki de.

Madem yoksun

Söylemeye devam et Sezen

Seni kimler aldı de,

Beni unutma de,

Giiit-me de,

De anasını satayım diyebildiğin kadar de.

Sövemediğim her anın acısını çıkar benden razıyım.

Bir kez şikayet edersem gözlerinde asın beni

Kokusu gelsin son kez burnuma

Buna bin kat fazla razıyım

Ama artık nolur kalkın canımın üstünden

Oksijen yakarken ciğerlerimi

Ruhuma dar gelirken bedenim.

Siktirip gidin.

Yalnızlığım mutlu eder beni

Siz hiç düşünmeyin.

Doğum Günü

Sensiz geçireceğim 8. doğum günümden merhaba baba

Tam 19 yaşındayım işte

Dolu dolu

Sensiz

Bir başına 19

Tonlarca arkadaşım var

Bazıları en yakınım

Bazıları tanıdığım

Bazılarını belki hala tanımıyorum bile

Hepsi de bana aynı şeyleri söylüyor

Mutlu seneler,

İyi ki doğdun, 

İyi ki varsın,

Doğum günün kutlu olsun

Mutlu geçmiyor bilmiyorlar

Sen yokken kutlayacak bir şeyim yok

Bilmiyorlar

Yüzüm gülerken 

Aklımdan gönlümden geçenleri bilmiyorlar

Birisi de çıkıp demiyor ki;

Yalnızlıktan ölüyorsun

Sevgisizlikten ölüyorsun ne kutlaması?

Canım ciğerin dediğin yanında yokken 

Bu neyin sevinci?

Nolmuş yani 19 olmuşsan.

Eksikken bir yarın

29 olsan kaç yazar

Demiyorlar...

Vurmuyorlar yüzüme böylesine gerçekleri

Sahte gülücüklere, sevgilere boğuyorlar

Sen yokken baba 

İnan tat alamıyorum

Bilmiyorlar

Gidip uyuyorum yine

Geçsin diye uyuyorum

Gözlerimi tüm dünyaya umarsızca kapatıyorum

Sen gibi.

Bugün tam da sen gibi yapıyorum

Kimleri bırakıyorum arkamda bilmeden

Umursamadan davranıyorum.

Kimsem olmasa mesela

Sen olsan

Saat tam 12 olsa

Çalsan odamın kapısını

Gel "babacım" desem

Usulca başını uzatsan içeriye

Küçük kızımın bugün doğum günü desen

Ben tam da unuttuğunu düşünürken

Başımı avuçlarının içine alsan

Alnıma kocaman bir öpücük yerleştirip

19. Yaş günün kutlu olsun "kızım" desen

Mutluluktan gözlerim dolsa ve

Hiç bırakmayacakmış gibi sarılsam sana 

Kokunu çeksem bir kez daha içime

O gün sırf benim doğum günüm diye

Seninle beraber uyusam

En huzurlu, en güvenli uykum olsa

Nefes alışverişlerin ninni gibi gelse

Bir gece bile olsa gerçekten korkusuzca uyusam baba.

Biliyorum, 

Biliyorum hepsi hayal

Yine rüya görüyorum işte

Gözyaşlarım süzülürken

İçimden geçen ne kadar dilek varsa

Tam da sığmıyorken mumlar doğum günü pastama

Mutluluk gözyaşları diyerek alkışlayanlara

Seninle bir gün daha diliyorum baba

Bu sene belki gerçekleşir umuduyla 

Merhaba yeni bir yaşa

Ve bu satırların sonuna gelebilen kim varsa;

Hemen şu an bıraksın okumayı

Kalkıp git düşünmeden sarıl o adama

Seni canından, kanından var eden

Hala dimdik durabilirken 

Onun varlığını hissediyorken 

Git sarılabildiğin kadar sarıl.

Çünkü;

Kokusunu ne zaman kaybedeceğini hiç bilemiyorsun 

GÜVEN VEREN BİR OMUZ

Küçüklükten beri elimin tutulmasından hiç hoşlanmazdım.
Kendimi koruyabileceğime inanır ellerimin serbest olmasının rahatlığına aşıktım.
Tek bir kişi elimi tutmak için uzattığında geri çeviremezdim.
Babam ne zaman elimi tutmak istese izin verirdim.
Küçücük ellerimin onun avuçlarında kaybolmasını izler,
Duyduğum huzuru hiç bir şeye değişmezdim.
Babamın elleri yaşlanmışçasına buruşuk ve emek doluydu.
Babamın ellerinde kendimi gördüm.
Beni büyütüşünü, kucaklayışını,
Yerden defalarca kez de olsa kaldırışını...
Ağladığımda ilk baba derdim.
Bilirdim ne olursa olsun koşup geleceğini.
Ben hiç zorluk çekmezdim onun yanında.
Zorluk nedir bilmezdim.
Ağlamalarım bile mutluluk dolu olurdu.
Aslında göz yaşlarım sadece babamın sevgisi için akardı.
Şimdi özlemi için akıyor.
Artık ağlayışlarımda babamı bulamayacağımı biliyorum.
Yerden tek başına kalkmak zorunda olduğumu da.
Yanıma kimsenin onun gibi koşup gelmeyeceğini de.
Hıçkırarak ağlıyorum.
Artık utanmadan ağlıyorum.
Babamın yokluğuna, başımı dayayacak bir omuzum olmayışına ağlıyorum.
Artık bende güçsüzüm.
Belki de hep öyleydim.
Hiç ayakta duramadım.
Ama duruyormuş gibi göründüm.
Ben aslında hep tektim.
Babamın bir gün gideceğini ilk 7 yaşında anladım.
11 yaşına adım attığımın ilk günlerinde de gidişini izledim. 
Arkasından sadece baktım.
O gün hiç olmadığı kadar çok ağladım.
Geri gelsin diye ağladım.
Yere düşmüş gibi yaptım.
Canımı acıttım gelip beni kurtarsın diye.
Ama gelmedi.
Şimdi 17 yaşındayım.
6 yıldır yere düşüyorum, ağlıyorum, yalnız kalıyorum.
Sadece babam gelsin diye.
Kalk kızım artık ağlama ben burdayım desin diye.
Ama kimse gelmiyor.
Ben hep tek kalıyorum.
Kimse anlamıyor.
Ellerim artık hep tek.
Korktuğum zamanda kendi elimi tutuyorum.
Avuçlarım artık senin avuçların kadar büyük baba.
Yoksa ellerim büyüdü diye mi artık elimi tutmuyorsun?
Evet büyüdüm. 
Ama hala senin küçük kızınım.
Hani hep kendimi koruyabilirim derdim ya.
Ben ilk kez bu kadar çaresizim baba.
İlk kez kendimi koruyamıyorum ve düştüğüm yerden kalkamıyorum.
Ben ilk kez birinin senin gibi benim ellerimi tutmasını istiyorum.
Birisine sana güvendiğim gibi güvenmek istiyorum.
Karşıma bir sen daha çıkmayacağını bile bile oturup hala ağlıyorum.
Göz yaşlarımın bittiği gün geleceğini söylediler.
Uğraşıyorum baba.
Bir damla daha yaş akmaması için uğraşıyorum.
Geleceğin güne kavuşmak için uğraşıyorum.
Eğer gelmeyeceksen söyle.
İlk intihar durağında ben uğrayayım yanına.
Bir kez görsem, ellerini bir kez tutup sıkıca sarılsam yeter.
Bana ne yapmam gerektiğini bir kez daha söylesen yeter...

HAYAT BAZEN...

Hatalar can acıtır

Hatalarımla yaşamayı öğrendim

Mutluluk bazen 3 gün sürer

3 yıl gibi görmeyi öğrendim

Göz yaşlarını içine akıtmak vardır ya

Dışarıdan akmaya başladıkları gün

Güçsüz olduğumu da öğrendim

Aşk,

Zamansız gelir bazen

Savunmasızsındır

Güvenmeye açık

Canını yakmasına bile bile izin verirsin belki de

Düşünmeden

Anlık

Sadece hissederek

Hıçkırarak ağlamaktır hayat biraz

Yere düşmektir

Hatta bazen medet ummak

Bazen hayal kurmak

Biraz da hayallerini kendi elinle yıkmak

Yanlış insandır hayat biraz

Doğru zamanda yanlış insan

Bile bile hatadır

Hatta uçurumdan atlamayı oyun sanmak

Nefesinin kesilmesidir biraz

Kimi zaman acıdan

Kimi zaman zevkten

Hayat

"ummadık taş baş yarardır" bazen

Yada "oluruna bırak"tır

Bıraktırabiliyorsan eğer

Yürüdüğün yolun boşuna olduğunu görmendir

Hatta bazen hayat

Tam da mutluluğun ortasında

İçten kahkahalar savurduğun anda

Yüreğinin ortasına bir ateş düşmesidir

Nedenini bilmediğin

Anlamlandıramadığın bir acının

Bedelini ödemektir ansızın

Hayat bazen tam da

İçten bir has siktir diyebilmektir

Her şeye

Herkese

İnsanlara

Aşklarına

Arkadaşlarına

Acılarına

Koca bir siktir diyebilmek

Diyebiliyorsan eğer...

VE SEN İYİ Kİ BENİMSİN SEVGİLİM!

Yeni bir sayfanın

İlk cümlesine "ve" diyerek başladım

Hiç yadırgamadan

Sanki daha öncesinde bu konudan bahsetmişim gibi...

Aynı seni hayatıma alıp 

Sanki yıllardır benimsemişim gibi...

Senden öncesi de yok gibi

Öyle bir gelmişsin ki

Tüm geçmişimi yakmışsın gibi.

Tüm acılarıma bedel verilen bir ödülsün bana

Kalp kırıklıklarımın

Üzerinden geçilen gururumun

Yıkılan hayallerimin toplamısın

En umutsuz anımda,

Karanlığın ortasında kalmışken tam da

Hiç ummadığım bir çıkış yolusun bana

Sana aşığım

Seni seviyorum

Senin için ölürüm

Klişe olmuş cümleleri kullanmak istemiyorum ben,

Çünkü bunları zaten en iyi sen biliyorsun

Ben kokun demek istiyorum

Ciğerlerime dolduğu an beni de yakan kokun.

Gözlerin demek istiyorum

Durup saatlerce izlerken seni

Gözbebeğinde kendimi görüşümden bahsetmek istiyorum

Kalp atışların var bir de

Ritmi;

Hayatımda duyduğum en güzel melodi sanki

Sen her şeysin bundan sonra

Her gece dilediğim huzur,

Gözyaşlarıyla uyandığım rüyaların sonu,

Kalp atışlarımı düzenleyen aşk tanrısı,

Ve canıma değer katan bir parça

Senden öncesinde sahip olamadığım ne varsa

Hepsinin karşılığısın adeta

İyiki aşk dilenmişim Tanrıdan usanmadan

İyiki yalnızlığı cebimden ayırmamışım

Bir bozuk paraya olan ihtiyacım kadar

Bilseydim seni göndereceğini

Daha çok gecelerce ağlardım

Bilseydim sonunda kokunu vaad edeceğini

Daha çok keserdim bileklerimi acımadan

Neyseki artık geldin sevgilim

Aslında hep benimdin,

Farkında değilsin

Aslında rüyalarıma giren o prens hep sendin.

Hayallerimi süsleyen

Doğru insan dediğim o adam sendin.

Hep yanımda ol

Hep benim ol

Hep beni sev

Kokunu tenine bıraktığın tek kadın olayım

Ve sen tüm gülücüklerini benim için sakla

Tüm hüzünlerini benim için biriktir avucunda

Sana dair ne varsa

Hepsini istiyorum bundan sonra

Üstüne söylenecek milyonlarca söz olsa da

Sen şunları bil bu saatten sonra

Benimsin, seninim