Ne Seninle Ne De Sensiz

"Öyle insanlar vardır ki, 
onlarla yaşamak kolay değildir ama onları terk etmek de mümkün değildir."
Thomas Mann

Ne güzel demiş ama canına yandığımın Thomas'ı. Hiç tanışmıyoruz kendisiyle ancak yaralarıma merhem olmuyor değil bu sözleriyle.

Ne onunla ne onsuz durumunu bu sıralar çok fazla yaşıyor olmamla da bir ilgisi olabilir tabiki. Sanırım hayattaki en berbat durumlardan bir tanesi bu. 

Gitsen gidemiyorsun, kalsan yapamıyorsun. Kafalar fena karışık. Birlikte mutlu gibisin de ama bir o kadar mutsuz da olmuşsun. Güzel şeyler yaşatıyor sana kötüleri unutturmak için. Unutmuş gibi yapıyorsun. Sonra puff. Bir anda her şey uçup gidebiliyor. İnsanoğlu cidden çok nankör ya. 

İyi şeylerin hatrına kötü anılar her zaman silinip atılabilir mi? Bunu bir tartışsak ya. Yazın bana ya cidden mesaj falan atın bir konuşalım, tartışalım, beyin fırtınası yapalım. Kendi başıma bu işin altından kalkamayacağımı biliyorum ben.

Bakın ne demiş Osman Sonant Abim:

"Bozulan şeyleri böyle düzeltmek değil de,
Herşeye yeniden başlamak istiyorum.
Yine o aynı heyecanı,
Ne yapacağını bilmeme telaşını istiyorum."

Galiba bende bunu istiyorum ya. İhtiyacım olan şey bu. Yoruldum artık. Yıkılan her şeyi yeniden ayakta tutmaya çalışmaktan. Benim de çok kırgınlıklarım var. Onları sarıp sarmalamaktan yoruldum. Ne bileyim. Başa sarmak istiyorum birçok şeyi. Baştan yaşamak istiyorum. Belki diyorum o zaman böyle olmaz.

Hayal kurmak bedava nasıl olsa...

Uyusam iyi olacak.

Biraz uyumalıyım.

Gerçekten.