Kafam bu ara çok karışık ya böyle önümde gitmem gereken yüzlerce yol fakat hiçbir fikrim yokmuş gibi. Yapmam gereken bir sürü şey ama hiçbirini cesaret ve isteğim yok gibi. Gerçekten uzunca bir zamana ihtiyacım olduğunu biliyorum. O zaman içerisinde ne yapmam gerektiği konusunda ise hiçbir fikrim yok. Hiç böyle olmazdım ben. Her zaman yapacak bir şeylerim bir "B Planım" olurdu. Önümde tüm alfabeyi kapsayacak şekilde planlar yapmam gerekiyor artık. İnanılmaz da bir üşengeçliğim var ki ne siz sorun ne de ben anlatayım.
Konuşacak anlatacak çok fazla şeyim var. Nereden başlamam gerektiğini bilmediğim.İçimde kocaman bir boşluk var neyle nasıl dolduracağımı bilmediğim. İnsan bir defa bir sorunla karşılaşmaya görsün ardı arkası kesilmiyor sonrakilerin. Teker teker gelin uleyn diye nara atmak istiyorum etrafıma. Fakat evrenin beni pek takacağını sanmıyorum...
Çaresiz hissediyorum demeyeceğim. Çünkü bir çare olduğunu biliyorum. Sadece onu bulmam gerek. Bir şeylerin kararını kendim vermem gerek ve hayatımda köklü değişiklikler yapmam gerek. Cesaretim yok ya. Baya baya korkak oldum ben. Güçsüz kaldım. Karanlık gecelerim çoğaldı da diyebilirim.
Karşıma birisi çıksa. Sabaha kadar anlatsam; böyleyken böyle oldu, bunu bunu da yaşadım, kafam trilyon... Dinlese beni. Akıl verse. Sonra ortadan kaybolsa her şeyi unutsa çok tatlı olmaz mıydı? Bu ruh hali böyle devam ederse yakında yoldan tanımadığım birini çevirip: sınırsız kahve-çay benden oturup beni bi dinlesene gözünü sevdiğim çıldırıyorum diyeceğim. Az kaldı yani bu yolun sonu orası galiba :D
İyisi mi ben gidip yine uyuyayım.
Bu da benden size gelsin hadi; buraya kadar gelip okudunuz, dayandınız hediyem olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder