Büyük bir ailenin küçük bir kısmında büyüdüm ben. Annemle aramızda neredeyse bir çağ farkı var. Kafa yapılarımız uyuşmaz, birbirimizi çok anladığımız söylenemez ancak şu dünyada ondan daha çok sevdiğim kimse yok.
Biliyorum her zaman arkamda, ne yaparsam bana güvenir, inanır.
Bir de o çevre faktörü olmasa...
Gerçekten artık çok sıkıldım bu durumdan
İnsanlar ne der diye yaşamaktan, o bunu yanlış anlar mı diye hareketlerimi kontrol etmekten.
Çoğunlukla bunu umursayan kişi ben olmam, annem için yaparım
Aman dikkat et kızım geç kalma sonra akrabalar ne der,
Kızım bu kim şimdi millet yanlış anlayacak
Kızım bu fotoğraf ne şimdi ben soranlara ne derim
Kızım nereye derlerse ben ne diyeceğim
Yavrum bak böyle yapma sonra bana yükleniyorlar, üzülüyorum...
Ben de üzülüyorum anne sen görmüyorsun ama
İnsanlardan banane
Benden insanlara ne
Kimi ne ilgilendiriyor bugün ne yaptım, kimleydim, nerdeydim, kaçta geldim.
Ben kendim için yaşıyorum bırak onlar ne der diye düşünmeyi
Bırakın artık bu düşünceleri...
Anlatamıyorum ve anlatamadıkça daha çok kinleniyorum
Benim çocuğum böyle olmayacak diyorum her günün akşamı
Ben kendi çocuğumu böyle büyütmeyeceğim
Böyle bir ortamda yetiştirmeyeceğim
Kendi kendimi büyütüp
Hem abi hem baba hem kardeş oldum kendi kendime
Çok şükür bir yanlışa da düşmedim
Karşı komşumuzun ne dediği umrumda bile değil
Ne düşüneceği de
Akrabalarımın da
Arkadaşlarımın da
Onun da
Senin de
Hepinizin...
Anne benim için önemli olan sensin, benim
İnsanlar ne der diye yaşayacak bir insan değilim ben hiçbir zaman böyle olmadım, olmayacağım
Kendi kendimi önemsediğim için
Kendi düşüncelerime değer verdiğim için
İnsan gibi yaşamaya çalıştığım için
Kendi kapımın önündekiler dışında hiçbir şeyle ilgilenmediğim için
İster asi deyin ister saygısız
Umrumda bile değil
Hep böyleydim böyle olmaya da devam edeceğim
Bir yanlış varsa bunu kendim düzeltebilirim
Siz ne dersiniz diye sizin doğrularınızla yaşamayacağım
Zor mu evet zor
Yoruldum mu evet yoruldum
Ama bu durum değişmeyecek
Bilin istedim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder