Fotoğraf

Bana senden kalan üç beş hatıra

Birkaç yüz fotoğraf

Ve kırık dökük anılardan başka hiçbir şey yok

Anlıyor musun

Hiçbir şey YOK

Eşyaların hala yerli yerinde ne zaman dönüp baksam orada duruyorlar

Fotoğrafların

Fotoğraflarını atmayı, yakmayı, parçalamayı çok istedim

Fakat beceremedim

Hepsi bir şekilde benim yüzüme bakıyor

Gözlerime

Benim göz rengimle aynı olan gözlerin

O ela bakışların

O sıcaklığın

Fotoğraflarında olmasa da

Hala bana bakıyor

Şimdi sen yokken yetinebildiğim tek şey bu 

Tek bir fotoğrafın var bana bakmayan

Bakmasını istediğim

Fotoğraftan çıkıp canlansın, koşup sarılsın istediğim

Ancak sen arkanı dönüp gidiyorsun

Elinde bir bavul

Ben çekmiştim hatırlasana

Bir tatil dönüşü sen önden önden giderken

Fotoğrafını çekip yanına koştum

Baksana ne güzel oldu demek için

Sonra sarılmıştık

Bilemedim

Keşke çekmeseydim

Keşke seni öyle elinde bavulla göndermeseydim

Bana arkanı dönmene hiç izin vermeseydim

Şimdi o fotoğraftan çıkıp bavulunu yerine koymayı

Yanıma dönmeni öyle çok isterdim ki

İnsan fotoğraflarla arkadaşlık etmeye başladığı zaman anlıyor

Ne kadar yalnız kaldığını

Ne kadar çaresiz olduğunu

Kaç insan daha kaybettiğini

Kaç kişiyi özlemek zorunda olduğunu

Yerini dolduramadığım, özlemini dindiremediğim

Birken iki oldu şimdi başıma

Baş edemiyorum

Bence dön gel

Bu kez fotoğraflarda iki kişi olsun

Biri sen olur biri ben

Ne dersin?